■ «کار مردان» بخش عمومی

کاش می‌شد مناظره‌ای میان خواجه عبدالله انصاری و امام محمد غزالی انجام بگیرد،
«تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد» ...

چه چیزااااااااا :-)
والا تو این دوره زمونه که یه جورایی برعکس هم شده!

مهندس فیلا ی گرامی میدانی که این مناظره شدنی نیست خودت یه چیزی بگو.ممنون

خواجه عبدالله جان!
بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست


برو ای زاهد و دعوت مکنم سوی بهشت
که خدا خود ز ازل بَهرِ بهشتم نسرشت!
منعَم از مِی مکن ای صوفی صافی! چه کنم
گر خدا طینت ما را به مِیِ صاف سرشت؟
تو و تسبیح و مُصَلّا و رهِ زهد و صلاح
من و میخانه و زُنّار و رهِ دِیْر و کُنِشْت!
صوفی آن صافِ بهشتی نبوَد، زانکه چو من
خرقه در میکده‌ها رهنِ میِ ناب نهشت.
لذتِ عیشِ بهشت و لبِ حورش نبوَد
هر که او دامن معشوق خود از دست بهشت.
حافظا! لطف حق ار با تو عنایت دارد
باش فارغ ز غمِ دوزخ و شادیّ بهشت!

سرور گرامی، جناب مهندس محسون
من نه واجد درجاتِ معنویِ خواجه عبدالله انصاری هستم، و نه خوش‌بختانه درگیر بی‌خردی‌ها و تعصب‌های کور ابوحامد محمد غزالی؛
اما در راستای به کار بستنِ پیشنهاد جناب‌عالی، نمونه‌هایی از گفته‌های غزالی را نقل می‌کنم تا مشتی باشد نمونه‌ی خرواری که شخصیتِ او بود:

ـ «نوروز و سده باید که مندرس شود و کسی نام از آن نبرد.»
(شرح «منکرات بازارها»/علی بلوک‌باشی)

ـ «حصیری در خانه افکنده باشد، بهتر از زنی عقیم.»
(«کیمیای سعادت»)

ـ «لعن مسلمانان جایز نیست و یزید مسلمان است و نسبت قتل یا امر یا رضای او به قتل حسین علیه‌السلام، سو ظن به مسلمان است و به حکم کتاب و سنّت حرام است. هر کس شک در صحت این نسبت کند، در غایت حماقت است.»
(«احیاءالعلوم»؛ او همین مفهوم را در جلد دوم «کیمیای سعادت» هم آورده است.)


چنین فردی را که خواستار نابودیِ آیین‌های نوروز و سده است و همچنین می‌کوشد قاتل سیرالشهدا را تبرئه کند، چه‌گونه می‌توان «دانشمند» و «عالم» نامید!؟
حتماً این جمله‌ی زبان‌زد را درباره‌ی ابوحامد محمد غزالی شنیده یا خوانده‌اید که:
«او از جمله‌ی افرادی بود که در دوریِ مسلمین از تعقل و خردگرایی و نفی فلسفه بسیار مؤثر بود.»

ضدیتِ او با ایرانیان و شیعیان نیز به‌روشنی از همه‌ی آثار او قابل استنباط است.

از این هم که بگذریم، به کار بردنِ لحن و لفظی مانند «هر کس شک در صحتِ این نسبت کند، در غایت حماقت است» را تنها از کسی می‌توان انتظار داشت که خودبینی و خودمحوری و تکبر، چشم و سرشتِ طبیعی و خداجویش را کور و ناکار کرده باشد.

داوری با شما و دیگر مخاطبان.

مهندس شبستانی عزیز
سپاس بابت شعر جالبی که نقل کرده‌اید.

شیخ ابوالحسن خرقانی:
هر که در این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد

از توضیحات مکفی دوست گرانقدر و با صفا، جناب مهندس فیلا ممنون و سپاسگزارم.